این منطقه ازهزاران سال قبل از مراکز تمدن و زندگی بوده و آثار متعدد باستانی که در سال ۶۹ و اواخر ۷۳ در حوالی رباط کریم از شش هزار سال قبل تا دوران قاجاریه بدست آمده مبین این ادعاست. مضافاٌ اینکه در حوالی بازارک معروف به چاله بازارک که کارشناسان بر این باورند که روستا یا شهری در زیر خاک مدفون شده‌است .
رباط کریم به دلیل واقع شدن بر سر راه «جاده ابریشم» و راه زیارتی «خراسان به بغداد» از گذشته دارای اهمیت و توجه بوده و از این روست که کهن ترین و بی نظیرترین کاروانسراهای ایران مانند کاروان سنگی در این منطقه ساخته می‌شود و به تدریج با متروکه شدن آن رجالی که از این راه رفت و آمد می‌کردند به فکر ساختن کاروانسرایی بنام فتحعلیشاهی افتادند.
بعد از اینکه آقا محمدخان قاجار تهران را به پایتختی انتخاب نمود و تهران مرکز دوائر حکومتی شد لاجرم از نقاط مختلف مملکت مراجعات مردم برای رفع نیازها و مشکلات اداری و غیره که قبل از آن به اصفهان و قزوین بود بیشتر به تهران متوجه شد بنابراین مردم مناطق جنوبی مملکت از جمله شیراز،اصفهان،قم، ساوه و … می‌بایست ازرباط کریم که درمسیر جاده ساوه به تهران عبور نمایند و کاروانیان، قافله‌های بازرگانی و دسته‌های نظامی از این محل عبور می‌نمودند .
محدوده سابق رباط کریم بیش از ۳ الی ۴ هکتار نبوده و خانه‌های روستایی در اطراف کاروانسراها جای داشته اند و بعد از اینکه رباط کریم تا حدودی توسعه یافت دارای چهار دروازه گردید که به ترتیب به شمال، جنوب، شرق و غرب منتهی می‌شد بطوریکه آثار دروازه غربی آن نزدیک امامزاده محمدتقی تا چندی قبل به چشم می‌خورد، بعدها با توسعه شهر رباط کریم و احداث باغهای میوه کنترل دروازه‌ها از بین رفت و خیابانها و کوچه‌های فراوانی احداث گردید.
قبل از احداث محور تهران – ساوه و جاده‌های آسفالت و شوسه و راه آهن تهران – جنوب، جاده کاروانرو از داخل رباط کریم عبور و به تهران، ری، خراسان و قزوین منتهی می‌شد که بقایای پل سنگی قدیمی بر روی رودخانه کرج در غرب شهر رباط کریم در محله بازارک را می‌توان مشاهده کرد .
در سطح منطقه رباط کریم برای اکثر روستاها و قلعه‌ها حصارهای مستحکمی وجود داشته که دارای دیوارهای بلند و برج بودند و آثار برخی از آنها در سطح دهستانهای امامزاده ابوطالب (آدران)، اسماعیل آباد و منجیل آباد نظیر قلعه‌های آدران اورین، اسماعیل آباد، میمون آباد، وجه آباد، حصارمهتر، انجم آباد و بازارک همچنان به چشم می‌خورد.
این بناها به لحاظ استحکام و نوع ساخت اماکن مطمئن و امنی برای زندگی جمعی و روستائیان به حساب می‌آمده وساخت بیشتر قلعه‌های مورد اشاره به دوران حکام قاجاریه باز می‌گردند .